Parafia
Grzegorzówka-Wólka

Świąteczne dni rozbrzmiewają zawsze radosnym śpiewem kolęd, pieśnią chwały dla Boga, który stał się człowiekiem rodząc się z Maryi Dziewicy. Ich wzruszająco piękne słowa wyrażają naszą wdzięczność Jezusowi za to, że przychodząc na ziemię wybrał drogę tak prostą, zwyczajną by dotrzeć do każdego z nas, do każdego ludzkiego serca.

Dziękujemy Mu, że narodził się w betlejemskiej grocie, otoczony miłością i czujną opieką tych, których sam wybrał na swych ziemskich rodziców.

Dziś trzeba nam wybrać się w drogę, tak jak pasterze, by wyjść na spotkanie Tego, który przychodzi z nieba jako Niemowlę, rodząc się z Maryi Dziewicy.

Ci spośród nas, którzy przeżyli już radość macierzyństwa czy ojcostwa, którzy z radością brali do rąk swoje nowo narodzone dziecko, tulili je do serca z nieopisanych szczęściem, ci wiedzą, że narodziny dziecka w rodzinie zmieniają wszystko. Teraz to maleństwo staje się dla swych rodziców największym skarbem, któremu gotowi są poświęcić swój czas, swoje siły, któremu oddają swoje serce.

Właśnie tego oczekuje od nas Jezus przychodząc na świat, jako bezbronne Dziecię. On chce, byśmy przyszli do Niego i oddali Mu całe swoje życie, oddali dla Niego swe serca. To jest prawdziwe orędzie Betlejemskiej Groty.

Musimy znów uczynić Jezusa centrum naszego życia.

Jako dzieci Boże otaczamy żłóbek, przypominając sobie to historyczne wydarzenie, którego wspomnienie napełnia nas radością. Otaczając żłóbek, jednocześnie otaczamy ołtarz i ku niemu przede wszystkim zwracamy wzrok. Bo na nim dokonuje się misterium Bożego Narodzenia. On – Jezus Chrystus, prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek – rodzi się codziennie na ołtarzu wśród swoich. Bóg prawdziwie się rodzi w czasie każdej Mszy Świętej. Ona jest dla nas tą szczególną chwilą, w której Słowo staje się ciałem. Bóg pragnie się w Tobie narodzić i w Twojej rzeczywistości zamieszkać. Wprowadź Go w tę rzeczywistość w tak bardzo osobisty sposób w chwili przyjmowania Komunii Świętej. Tylko wówczas nabiera sensu twoje świętowanie.

Takiego przeżycia czasu świąt i spełnienia życzeń wypowiadanych przy wigilijnym stole życzymy.

Nowonarodzony Jezus - tak jak każde dziecko - pragnie ciepła, naszego ciepła. Jeśli zdecydowaliśmy się zaprosić Go, powinniśmy dać Mu to co jest dla nas najcenniejsze. Z pewnością cenimy nasza przyjaźń. Chcielibyśmy mieć przyjaciół i sami chcielibyśmy być przyjacielem. Dlatego dajmy nasza przyjaźń Jezusowi a On obdarzy nas swoją - najcenniejszą, najwierniejszą. Starajmy się być dobrym, kochającym przyjacielem. Gdy oddamy Mu jedno z mieszkań w naszym sercu, On - Książe Pokoju - wniesie tam pokój i ciepło. Tak bardzo potrzebne w dzisiejszych czasach. Trzeba wiedzieć, ze im więcej uczucia ofiarujemy Jezusowi, tym więcej pokoju i radości otrzymamy od Niego.

Nie zmarnujmy tych wspaniałych świąt! Zróbmy wszystko, by w tegoroczne Boże Narodzenie Jezus naprawdę narodził się wśród nas przez miłość: przez miłość w domu i rodzinie, przez szacunek w sąsiedztwie, przez życzliwość i dobroć okazaną wszystkim napotkanym na drodze w te radosne dni. Bo tylko wtedy będzie prawdziwe Narodzenie, kiedy wraz z przyjściem na świat Bożej Dzieciny Jezus, przeżyjemy mały cud miłości. Oby takim się stało!

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia i obfitych Bożych łask w 2020 roku Wam Drodzy nasi Parafianie życzymy wraz z kapłańską modlitwą! Niech Boża Dziecina rozpromienia swoim blaskiem Wasze życie, dodaje sił i ufności, otacza opieką i spełnia marzenia.

Wasi Duszpasterze

Dzień 6 grudnia, był dla wielu dzieci naszej parafii dniem wyjątkowym. Tego dnia po nabożeństwie I - piątkowym zawitał do nas św. Mikołaj, który rozdał prawie 100 upominków dziewczętom ze scholii, naszym ministrantom, a także młodzieży KSM i najmłodszym pociechom. Radości było co niemiara. Była to też okazja do spotkania ze św. Mikołajem, wspólnej modlitwy, jak również poznania historii św. Mikołaja i zrobienia sobie z nim pamiątkowej fotografii.

Choć o Mikołaju świadectwa są skąpe, nie ulega wątpliwości, że jest to postać historyczna. Wiadomo, że był w IV wieku biskupem w Azji Mniejszej, w miasteczku Myra.

Najstarszy przekaz o Mikołaju głosi, że uratował on trzech niewinnie skazanych na śmierć rycerzy. Innym razem ocalił tonących żeglarzy. Zasłynął też z pomocy, jakiej udzielił ubogiemu mieszkańcowi miasta, którego córki nie mogły wyjść za mąż, gdyż nie było go stać na posag. Mikołaj podrzucił im wówczas ukradkiem większą sumę pieniędzy. Stąd święty ten jawi się jako przykład chrześcijańskiej dobroci. Pozostała po nim pamięć, że czynił dobro bez rozgłosu, dyskretnie, bez afiszowania się i szukania własnej chwały.

Wiara w św. Mikołaja zatem to wiara w ludzką dobroć i ludzką miłość. Także w Bożą dobroć i Bożą miłość. Zgodnie z tradycją, 6 grudnia to dzień śmierci św. Mikołaja.

Św. Mikołaj przyjął wezwanie Chrystusa, Jemu zaufał i od Niego zaczerpnął wewnętrzne siły do głoszenia Ewangelii. W Chrystusie znalazł oparcie dla posługi biskupiej. Chrystus, którego kochał i z którym się związał przez sakrament kapłaństwa, stał się dla niego inspiracją do czynienia dobra. Biskup Mikołaj patrzył na Chrystusa i czynił dobro. Przekazy historyczne mówią, że był bardzo delikatny w tej służbie miłości. Widząc biedę w jakimś domu, zanosił w nocy potrzebne rzeczy i zostawiał je pod drzwiami. Pragnął, aby w ten sposób jego ofiara była anonimowa, by nikt nie czuł się skrępowany przyjmowaniem darów od ludzi bogatych.

Przez świadectwo dobroci św. Mikołaj ukazał swoim diecezjanom Boga, który jest Ojcem zatroskanym o wszystkich ludzi poprzez swoją Opatrzność. Bóg jest źródłem wszelkiego dobra w dziełach stworzenia, jest Opatrznością, która utrzymuje w istnieniu całe stworzenie. On okazuje swoją dobroć poprzez ludzi, którzy w Jego imieniu czynią bezinteresownie dobro.

Św. Mikołaj staje przed nami jako uczeń Chrystusa, który rozdziela Jego dobra. Przede wszystkim obdarza tymi dobrami duchowymi, jakimi są Eucharystia i Słowo Boże, pozostałe sakramenty i łaski z nimi związane. On całym swoim życiem dał świadectwo troski o to, by królestwo Boże było na pierwszym miejscu. Wszystkie inne dobra zostały mu dane w obfitości, tak że mógł dzielić się z potrzebującymi.

Dziś św. Mikołaj jako nasz patron zachęca nas do odważnego dzielenia się miłością i dobrami, jakimi Bóg nas obdarzył.

Każdy na swój sposób może być św. Mikołajem: inaczej lekarz czy nauczyciel, inaczej polityk czy inżynier, inaczej robotnik, inaczej jeszcze małe dziecko. Każdy z nas musi mieć odwagę bycia dobrym, życzliwym, chętnym do dawania.

I znowu w naszym życiu przeżywamy Adwent. Cóż on oznacza? Co symbolizuje? O czym nam przypomina? Jak go przeżyjemy?

Słowo Adwent pochodzi od łacińskiego słowa "adventus", czyli (przyjście, przybycie, nadejście). Adwent to okres obchodzony w kościołach chrześcijański, który rozpoczyna się od pierwszych nieszporów w pierwszą niedzielę adwentu, przypadającą cztery tygodnie przed Świętami Bożego Narodzenia.

Adwent rozpoczyna też nowy rok liturgiczny, obejmuje cztery niedziele przed Bożym Narodzeniem i jest radosnym oczekiwaniem na przyjście Chrystusa. Kończy się wigilią Bożego Narodzenia. Wszyscy chrześcijanie, oprócz Kościołów prawosławnych, obchodzących początek roku 1 września, rozpoczynają rok liturgiczny wraz z pierwszą niedzielą adwentu.

Dla nas chrześcijan oznacza radosny czas przygotowania na przyjście Pana, a więc przygotowanie do Bożego Narodzenia, gdy wspomina się pierwsze przyjście Syna Bożego na ziemię i oznacza radosne oczekiwanie na ponowne Jego przyjścia na ziemię.

W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Jako barwa powstała ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio wyrażają to co duchowe i to co cielesne, fiolet oznacza walkę między duchem a ciałem. Zarazem też to połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego co boskie i tego co ludzkie. Wyjątkowa jest III niedziela Adwentu - tzw. Niedziela "Gaudete" (radujcie się). W tym czasie Adwentu nie zdobimy ołtarzy i świątyń kwiatami, nie śpiewamy "Chwała na wysokości Bogu”.

Jakie są więc zwyczaje religijne Adwentu? Najbardziej charakterystyczne dla Adwentu, szczególnie w Polsce, są Roraty Jest to Msza święta ku czci Najświętszej Marii Panny. Odprawiana zwykle wcześnie rano, przed świtem, bądź w godzinach wieczornych na pamiątkę tego, że przyjęła nowinę od archanioła Gabriela, zwiastującego, iż zostanie Matką Syna Bożego. W czasie rorat pali się świecę roratnią, symbol Najświętszej Maryi Panny W czasie Adwentu przypada jedna uroczystość - 8 grudnia obchodzimy uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny.

Świeca roratnia (zwana też roratką) zapalana w czasie Mszy św. roratniej. Ta płonąca świeca, ozdobiona często niebieską wstęgą, przypomina nam postać Maryi, Matki Jezusa, która jest dla nas najlepszym przykładem gotowości na przyjęcie oczekiwanego Mesjasza. Świeca Maryjna przybrana może być też białą wstążką oznacza przywilej niepokalanego poczęcia Maryi, jej czyste, święte i nieskalane życie poświęcone całkowicie Bożemu Synowi. Nazwa „roraty” pochodzi od pierwszego słowa łacińskiej pieśni na wejście „Rorate coeli” (niebiosa, spuśćcie rosę nam z góry…)

Wymownym symbolem Adwentu jest wieniec adwentowy i świeca adwentowa. Światło wskazuje drogę, rozprasza ciemności, usuwa lęk i stwarza poczucie bezpieczeństwa i wspólnoty. Światło jest znakiem obecności Chrystusa "Światłości Świata". Światło czterech kolejnych świec adwentowych ma nas doprowadzić stopniowe do prawdziwego "Światła" wschodzącego w Boże Narodzenie. Zielone gałązki są symbolem nadziei, zwyciężającej śmierć. Wieniec adwentowy ma nam przypominać o radosnym czasie przygotowania adwentowego do zbliżających się świąt Bożego Narodzenia. Adwent to również czas przygotowania świątecznych niespodzianek dla najbliższych (św. Mikołaj).

Wieniec adwentowy - wykonywany on jest z gałązek iglastych, ze świerku lub sosny. Następnie umieszczone są w nim cztery świece, które przypominają cztery niedziele adwentowe. W pierwszym tygodniu adwentu zapala się jedną świecę, w drugim dwie, w trzecim trzy, a w czwartym wszystkie cztery. Wieniec wyobraża jedność rodziny, która duchowo przygotowuje się na przeżycie świąt Bożego Narodzenia.

Lampion adwentowy - jest to rodzaj lampki, wykonanej w kształcie czworoboku zamkniętego, którego ścianki przypominają gotyckie witraże z symbolami chrześcijańskimi lub scenami biblijnymi. Wewnątrz nich umieszcza się świece lub małą żarówkę na baterię. Idąc na roraty dzieci zabierają je ze sobą do kościoła - oświetlają sobie drogę pośród ciemności. Lampionami oświetla się pierwszą część mszy świętej roratniej, podczas której w kościele pogaszone są światła i panuje symboliczna ciemność. Lampion jest symbolem przypowieści Jezusa o roztropnych pannach, które z płonącymi lampami oczekiwały na przyjście Oblubieńca.

Przeżyjmy ten święty czas Adwentu w duchu wielkiej radości korzystając z sakramentu pokuty i daru eucharystii, uczestnicząc w roratach, jednając się z naszymi bliźnimi, by tym radośniej witać Boże Dzieciątko Jezus we dzień Bożego Narodzenia.

Dzień 11 października bieżącego roku był wyjątkowym dla naszej parafii, bowiem od godz. 12.00 gościliśmy w naszej wspólnocie parafialnej ks. bpa Stanisława Jamrozka, biskupa pomocniczego naszej przemyskiej Archidiecezji.

O godz. 12.00 ks. Bp gościł w Szkole Podstawowej im. Św. Jana Kantego w Grzegorzówce. Przywitał go tam wśród zgromadzonych nauczycieli i dzieci dyrektor Szkoły Grzegorz Jeziorski. Dzieci przedstawiły też piękną scenkę z życia św. Jana Kantego, patrona szkoły. Po krótkim spotkaniu z nauczycielami i dziećmi oraz błogosławieństwie ks. bp udał się do Szkoły Podstawowej imieniem św. Jana Pawła II w Wólce Hyżneńskiej. Tam przywitała go dyrektor Szkoły Agnieszka Rożek, a dzieci przedstawiły krótki program artystyczny o św. Janie Pawle II, Patronie Szkoły. Był to jakże radosny dla wszystkich zgromadzonych czas spotkania.

Po przerwie obiadowej ks. Bp spotkał się z przedstawicielami chorych naszej parafii, dziewczynkami Moniką i Sandrą modląc się o wytrwałość w chorobie, łaskę zdrowia i opiekę Maryi.

O godz. 15.00 na naszym parafialnym cmentarzu miała miejsce modlitwa koronką do Miłosierdzia Bożego wraz z zgromadzonymi wiernymi w intencji naszych zmarłych i pierwszego proboszcza i budowniczego świątyni, ks. Henryka Rychlaka.

Po wizytacji kancelarii i ks. wikariusza Macieja przyszedł czas na najważniejszy moment – spotkanie z wiernymi naszej parafii na uroczystej Eucharystii.

Po uroczystym wprowadzeniu Księdza Biskupa i krótkiej modlitwie przed wizerunkiem Matki Bożej Bolesnej, naszej Patronki, gospodarza diecezji przywitali z dziecięcą radością i kwiatami najmłodsi parafianie Zosia i Marcel oraz członkowie Rady Parafialnej czyniąc to po staropolsku - chlebem i solą. Równie serdecznie przybyłego Gościa powitał duszpasterz parafii ksiądz Marian Fortuna, który w skrócie przedstawił sytuację moralno-religijną wiernych. Zapewnił on również, że kandydaci są w pełni przygotowani do przyjęcia Darów Ducha Świętego. O udzielenie Sakramentu Bierzmowania zwrócili się z prośbą do Księdza Biskupa przedstawiciele rodziców.

Mszę świętą wraz z Księdzem Biskupem celebrowało 7 księży z naszego dekanatu błażowskiego na czele z księdzem dziekanem Jackiem Rawskim.

Podczas Uroczystej Eucharystii panowała podniosła atmosfera, czuć było Ducha Bożego, który w zgromadzonych wyzwalał radość i spokój.

Biskup Stanisław w Słowie Bożym skierowanym głównie do młodzieży poprosił, aby w dzisiejszym trudnym świecie umieli dostrzec drugiego człowieka, poświęcić mu czas i uwagę. Potrafili wyrzec się przywiązania do rzeczy, które zniewalają, ograniczają i uzależniają osobę ludzką.

Kandydaci do bierzmowania pięknie zaprezentowali się, biorąc czynny udział w oprawie mszy świętej czytając Słowo Boże, Modlitwę Wiernych, składając dary ołtarza. Ofiarowali między innymi odnowione przyrzeczenia abstynenckie, nowy baldachim i pomoc finansowa na rzecz misji.

Po odnowieniu przyrzeczeń chrzcielnych nastąpiła ceremonia bierzmowania poszczególnych kandydatów w asyście ich świadków i zgromadzonych wiernych.

W związku z tym, że udzielenie Sakramentu Bierzmowania odbyło się w czasie wizytacji Biskupa Stanisława Jamrozka, przed błogosławieństwem na koniec Mszy świętej przedstawiciele poszczególnych grup, działających przy naszym kościele, zdali relację ze swojej działalności.

Ksiądz Biskup podkreślił wyjątkowość naszej parafii, jej piękno. Docenił troskę i zaangażowanie zarówno duszpasterzy jak i wiernych w jej rozkwit duchowy i materialny. Pokrzepił dobrym słowem, a na dalsze lata działalności wszystkim zgromadzonym udzielił pasterskiego błogosławieństwa.

Był to piękny czas wizytacji kanonicznej ubogacony obecnością apostoła naszych czasów, który pokrzepił nas swoim słowem, udzielając sakramentu bierzmowania 35 – osobowej grupie naszej młodzieży, modląc się i prosząc Boga o łaski dla nas i dary Ducha świętego oraz udzielił nam swego pasterskiego błogosławieństwa. Tego typu wizytacja przeprowadzana jest w każdej parafii naszej Archidiecezji raz na 5 lat..

Naszej młodzieży i ks. biskupowi i duszpasterzom naszej parafii serdecznie dziękujemy za ten piękny czas obecności.

W sobotę 21 września 2019r. 52 –osobową grupą wybraliśmy się na pielgrzymkę parafialną, by poprzez wędrówkę oraz wspólną modlitwę w osobliwy sposób spotkać się z Bogiem i ubogacić nasze dusze.

Pod bacznym okiem Ks. Proboszcza Mariana Fortuny wyruszyliśmy o godz: 4.00, by pokłonić się Pani Limanowskiej, czczonej w figurze Matki Boskiej Bolesnej. Tam uczestniczyliśmy we Mszy Świętej - z wielką żarliwością i ufnością złożyliśmy nasze prośby i intencje naszych najbliższych, mając nadzieję, że Matka Najświętsza je wysłucha .Po Mszy Św. miejscowy Kleryk przybliżył nam barwną historię figury Matki Bożej i niezwykłe dzieje tutejszego kościoła .

Kolejnym etapem podróży był Stary Sącz, gdzie odwiedziliśmy miejsce pielgrzymowania naszego ukochanego papieża Św. Jana Pawła II, podziwialiśmy zachowany ołtarz, przy którym Ojciec Święty dokonał kanonizacji bł. Kingi.

Stamtąd udaliśmy się, do miasteczka galicyjskiego będącego oddziałem Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu. Z wielkim zainteresowaniem oglądaliśmy fragmenty jego zabudowy, „oddychaliśmy” atmosferą minionych lat: odwiedziliśmy fotografa, aptekarza, zegarmistrza, krawca, fryzjera, poczuliśmy zapach farby drukarskiej, sklepiku „ze wszystkim”, szczególną uwagę wywołał dom zamożnego Żyda i jednostka straży pożarnej czuwająca nad bezpieczeństwem mieszkańców.

Po południu poczuliśmy nieodpartą chęć odwiedzenia jakiejś gospody, czemu bez problemu zaradził nasz przewodnik. Po pysznym posiłku nieco ociężali, ale bardzo zadowoleni dotarliśmy do Muzeum Pszczelarstwa w Kamiannej. Ta wspaniała pasieka znajduje się obok uroczego, drewnianego kościółka (dawniej cerkwi ) p.w. Nawiedzenia NMP. Przytulne wnętrze z pięknie rzeźbionymi ołtarzami bocznymi oraz stacjami drogi krzyżowej sprzyjały naszej popołudniowej modlitwie. Po przybliżeniu historii kościółka przez przewodnika, udaliśmy się do skansenu uli, podziwiać wspaniałą organizację i pracowitość pszczelich rodzin, które śmiało można brać za przykład do własnego życia. Z przyjemnością zasmakowaliśmy owocu ich pracy - słodkiego miodku – i na zakończenie pielgrzymki wielu z nas zrobiło zakupy w tamtejszym sklepiku.

Zmęczeni - ale bardzo zadowoleni i wymodleni - wracaliśmy ze śpiewem na ustach, by koło godziny 20.00 dotrzeć do swych bliskich i podzielić się z nimi swoją radością z pięknie przeżytego dnia…

Dzisiaj zgromadziliśmy się o godz.11:00 w naszej świątyni na uroczystej Mszy Świętej, by wielbić naszą wspaniałą Patronkę - Matkę Bożą Bolesną. Dziękowaliśmy naszej Matce za miłość i nieustanną opiekę , ofiarowaliśmy swoje i naszych bliskich problemy, z którymi się borykamy i nie potrafimy sami znaleźć rozwiązania. Postawa naszej Pani wobec cierpienia zawsze podpowiada nam, jak odnaleźć sens życia, gdy pojawia się choroba, problemy w pracy czy w rodzinie, gdzie szukać ukojenia w naszych codziennych trudnościach.

W uroczysty nastrój dzisiejszego święta wprowadziła nas schola oraz parafialny chór śpiewając przed Mszą św. piękne pieśni Maryjne. W oprawę Odpustowej Mszy Świętej włączyły się również poczty sztandarowe uczniów i strażaków z Wólki Hyżneńskiej oraz parafialna młodzież, która przygotowała Czytania i Modlitwę Wiernych. Bardzo ucieszyliśmy się z obecności wśród nas ks. Kazimierza Bochnaka , który przewodniczył Eucharystii /razem z ks. Proboszczem Marianem Fortuną oraz ks. Wikariuszem Maciejem Małkiem/ i wygłosił wzruszającą homilię o cnotach i boleściach Matki Bożej. Wskazał nam również największą korzyść płynącą z uczestnictwa w dzisiejszym Święcie, to jest uzyskanie odpustu zupełnego po spełnieniu zwykłych warunków.

Na zakończenie parafialnej uroczystości wzięliśmy udział w procesji wokół kościoła, w którą włączyli się księża z Dekanatu, ministranci, członkowie Rady Parafialnej, Róż Różańcowych, Akcji Katolickiej, młodzież KSM , strażacy oraz panie z Kół Gospodyń Wiejskich niosąc przepiękne wieńce dożynkowe.

Po radosnym odśpiewaniu : „CIEBIE BOGA WYSŁAWIAMY” rozeszliśmy się do swoich domów, by w gronie najbliższych dzielić się radością z dzisiejszego uczestniczenia w Imieninach naszej ukochanej Matki Bożej Bolesnej.

Od ponad czterech wieków rozwija się nabożeństwo do Matki Bożej Łaskawej w Hyżnem. Dlatego też i nasza Wspólnota parafialna emocjonalnie związana z Matką Bożą Hyżneńską wyruszyła na pielgrzymi szlak w liczbie 154 osób, by uklęknąć przed Jej wizerunkiem łaskami słynącym…
Każdy krok postawiony dzisiaj przez nas na polnej ścieżce „przez Kamionki” był znakiem naszej wiary przepełnionej nadzieją i miłością. W czasie wędrówki nie byliśmy sami, bo towarzyszyli nam duchowo najbliżsi, których intencje również złożyliśmy u stóp Maryi.
Wyciszeni i oderwani od codziennej monotonii, podczas drogi rozmyślaliśmy nad sensem życia, powierzaliśmy Bogu wszystkie nasze trudności: sprawy osobiste, rodzinne i społeczne, prosiliśmy o zdrowie dla naszych rodzin i bliskich oraz o poukładanie wielu spraw , które spędzają nam sen z powiek. Ponosząc trud dotarcia do celu, chcieliśmy w ten sposób oddać cześć Bogu, a jednocześnie wyrazić chęć duchowej przemiany.
Zatrzymaliśmy się już tradycyjnie przy grobach naszych bliskich zmarłych na cmentarzu w Hyżnem, by modlić się o ich zbawienie. Po dotarciu do Sanktuarium, wielu z nas skorzystało z sakramentu pokuty, by spotkać się z Bogiem, przeżyć Jego obecność i otworzyć przed Nim swoje serce. O godz. 20.00 złożyliśmy także hołd pielgrzymi przed Jej cudownym wizerunkiem.
Mamy nadzieję, że Matka Boża Łaskami Słynąca w Hyżnem wyprosi dla nas i dla naszych bliskich potrzebne łaski.

Dożynkowe święto to w polskiej tradycji czas radości i podziękowań: Panu Bogu za plony, a ludziom za trud. Dożynki są również okazją do zaprezentowania dorobku rolniczego społeczeństwa z naszego regionu, jego różnorodności i niezwykle bogatego dziedzictwa kulturowego. Jako uroczystość o wieloletniej tradycji są symbolem szacunku dla ciężkiej pracy rolnika oraz stanowią wyraz wdzięczności za jego codzienne zmagania.
Dożynkowy klimat w Wólce Hyżneńskiej pojawił się już kilka dni wcześniej, gdyż konieczne było wykonanie niezbędnych prac organizacyjnych, m.in. przygotowanie sceny, stoisk i dożynkowych dekoracji.

18 sierpnia 2019r. o godz.14:00 odbyła się w naszej parafii uroczysta Msza Święta Dziękczynna, pod przewodnictwem naszego ks. Proboszcza wraz z ks. Markiem Gajdą, Proboszczem parafii Hyżne,która rozpoczęła obchody Dożynek Gminy Hyżne najpiękniejszego święta tutejszych Rolników. Uczestniczyły w niej władze gminne, poczty sztandarowe jednostek Ochotniczych Straży Pożarnych działających w gminie, przedstawicielki Kół Gospodyń Wiejskich z wszystkich sołectw z przepięknymi wieńcami dożynkowymi, licznie zgromadzeni parafianie oraz zaproszeni goście.
Po Mszy Świętej wszyscy uczestnicy Dożynek przy akompaniamencie Orkiestry Dętej z Dylągówki, udali się na plac przy Remizie OSP w Wólce Hyżneńskiej, gdzie odbyła się tradycyjna część obrzędowa, konkurs na najpiękniejszy wieniec dożynkowy i najsmaczniejszą potrawę regionalną, a następnie część artystyczna wydarzenia. W strefie dla dzieci czekały na milusińskich przeróżne atrakcje, a na wszystkich stoiska gastronomiczne serwujące staropolskie potrawy. Zaszczytną funkcję Starostów Dożynek w tym roku pełnili mieszkańcy Wólki Hyżneńskiej : pani Teresa Krzywonos i pan Stanisław Pałac. W roli konferansjerki wystąpiła Marta Tadla – aktorka teatralna rodem z Hyżnego. W tym roku nie zabrakło muzyki i tańca, na scenie wystąpili m.in. Kapela Ludowa „Pogórzanie” z Dynowa, Kapela „Klika z Jawornika”, Zespół Pieśni i Tańca „Mali Hyżniacy” oraz Zespół „Żmije”. Lokalni artyści zaprezentowali swoje niezwykłe prace, które cieszyły się niezwykłym zainteresowaniem.

Połowa sierpnia jest zapowiedzią kończącego się lata, pojawiają się pierwsze oznaki zamierania roślin polnych, dojrzewają jeżyny i owoce w sadach, jarzębina stroi się w czerwone korale, a grona dzikiego bzu - w czarne, w okolicznych lasach jest pełno grzybów, które suszone w domach zdradzają swym zapachem, że zapobiegliwi domownicy myślą już o potrawach na Wigilię…

15 sierpnia jest zarazem początkiem okresu dożynkowego , wielki trud naszych rolników przynosi plon obfitości. Toteż w słoneczny poranek w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przyszliśmy do naszego kościoła ,by poświęcić żniwne dary zebrane z naszych pól: kwiaty, zioła i kłosy zbóż oraz 6 wieńców misternie wykonanych przez nasze parafianki.
Podczas obrzędu błogosławieństwa, za wstawiennictwem Królowej nieba i ziemi, prosiliśmy Pana Boga, aby nas chronił przed chorobami i nieszczęściami, a przyniesione przez nas dary, służyły wszystkim ludziom i zwierzętom.

Dary dożynkowe pięknie opisuje Kazimiera Iłłakowiczówna w wierszu pt. „MSZA MARYJNA NA MATKĘ BOSKĄ ZIELNĄ”.

Po co te wiązanki i wianki z mięty, wrotyczu, rumianku?
Niesiemy je na znak hołdu Maryi Pannie przed ołtarz.
Hyzop, lawenda, jałowiec? Wszak to potrzebne w chorobie?
Mamy je. Chcemy dziewanną ucieszyć Maryję Pannę.
Niechaj to księża poświęcą dzisiaj, w ten dzień Wniebowzięcia.
A tę pszenicę i jęczmień czy także mamy poświęcić?
Proso też i mak, i żyto na coraz większą obfitość.
Na cóż bób i rzodkiew zda się w niebie, na rajskim popasie?
Maryi z żyta korona, a nam - chleb zeń upieczony.
Niechaj je księża święcą dzisiaj, w ten dzień Wniebowzięcia.

Dzień 15 sierpnia jest też rocznicą Cudu nad Wisłą, o którym w swojej homilii pięknie opowiedział ks. proboszcz. Przypomniał zebranym historię zwycięstwa wojska polskiego nad sowieckimi hordami w 1920 roku i ocalenia Europy od zalewu bolszewizmu.
Ale dla naszej Wspólnoty jest to również dzień wspomnienia ś.p. Księdza Henryka Rychlaka, pierwszego i wieloletniego proboszcza naszej parafii, którego 10 lat temu - w Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny- Pan Bóg zabrał do siebie. Idąc w uroczystej procesji na cmentarz, modląc się przy Jego grobie, przypominaliśmy sobie jakże krótkie życie i znojną pracę zmarłego, Jego zmagania z przeciwnościami losu i ciężką chorobą. Dziękowaliśmy Panu Bogu za to, że na drodze naszego życia postawił nieprzeciętnego Kapłana, tak bardzo zaangażowanego w życie naszej parafii.

Ten fragment hymnu pt: „Sław języku tajemnicę” Świętego Tomasza z Akwinu ukazuje niezwykłe piękno i mądrość słów, dzięki którym nasza licznie zgromadzona Wspólnota 20 CZERWCA dała dowód wiary, że kawałek chleba i krople wina na ołtarzu przeistaczają się w CIAŁO I KREW CHRYSTUSA.

Tradycyjnie tego też dnia dzieci klas czwartych obchodziły rocznicę swojej I. Komunii Świętej. Ubrane w białe komunijne stroje pięknie włączyły się w oprawę uroczystej Mszy Świętej; przygotowały czytania, dary ofiarne oraz wdzięczne modlitwy.

Już kilka dni wcześniej wokół kościoła pojawiły się ołtarze: pierwszy przygotowali mieszkańcy Grzegorzówki, drugi – Wólki Hyżneńskiej , trzeci – Hyżne Nowa Wieś, a czwarty był efektem pracy KSM, parafialnego chóru , Akcji Katolickiej oraz Grupy Teatralnej RODZINA.

Po Mszy Św. wyruszyliśmy w uroczystej procesji do tych ołtarzy, które ozdobione bukietami kwiatów prezentowały się znakomicie. W wielkim skupieniu słuchaliśmy czytanych przez ks. proboszcza Mariana Fortunę oraz wikariusza Zenona Feresza fragmentów Ewangelii związanych z Eucharystią. Cieszyliśmy się bardzo, że idąc bardzo licznie w tym wyjątkowym orszaku , możemy wielbić Najwyższego Pana. Podziwialiśmy ubrane w stroje ludowe małe dziewczynki, które niestrudzenie obsypywały Boga płatkami kwiatów oraz chłopców dzwoniących dzwoneczkami.

Przy czwartym Ołtarzu Ksiądz Proboszcz udzielił nam uroczystego błogosławieństwa na cztery świata strony, następnie po odśpiewaniu „Ciebie Boga wysławiamy” rozeszliśmy się do swoich domów, by w rodzinnym gronie spędzić to cudowne katolickie święto.

UROCZYSTOŚĆ PIERWSZEJ KOMUNII ŚWIĘTEJ w naszej parafialnej wspólnocie odbyła się w niedzielę 19 maja br. o godz. 10:30. ,
Do pierwszego, pełnego udziału w Najświętszej Eucharystii przystąpiło dwanaścioro dzieci ( 3 dziewczynki i 9 chłopców) , które dzień wcześniej po raz pierwszy przystąpiły do sakramentu pokuty. Z sakramentu pokuty przed tym wyjątkowym wydarzeniem skorzystali także ich Rodzice, Chrzestni oraz Rodzeństwo.

Naszą radość spotęgowała piękna pogoda, po wielu zimnych i deszczowych dniach – Pan Bóg zesłał swoje błogosławieństwo – upalną i słoneczną niedzielę. ,
Zgromadzone przed kościołem dzieci pierwszokomunijne zostały powitane przez naszych księży, następnie pobłogosławione przez rodziców i w uroczystej procesji weszły do pięknie udekorowanej na ten świąteczny dzień świątyni.

Z wielkim skupieniem, radością i przejęciem uczestniczyły we Mszy Świętej odczytując nam słowo Boże, w uroczystej procesji niosąc do ołtarza dary ofiarne oraz gorąco modląc się do Pana Jezusa, którego po raz pierwszy przyjęły do swoich serduszek. ,
Po komunii świętej wyraziły wielką radość z przeżycia cudownego spotkania z Panem Jezusem – najważniejszego Gościa dzisiejszego dnia.

Na koniec Eucharystii nie zabrakło też podziękowań skierowanych do Chrystusa, którego przyjęły do swoich serc, Rodziców , Wychowawców, naszych kapłanów oraz swoich rodzin.

Ten niezapomniany świąteczny dzień był nie tylko dla tych komunijnych dzieci, dla ich rodzin, ale i dla całej naszej rodziny parafialnej wielkim przeżyciem, gdyż na pewno wywołał falę wspomnień i wzruszeń związanych z naszym pierwszym spotkaniem z Jezusem Eucharystycznym. ,
Dziękujemy dzieciom komunijnym za dar ołtarza skierowany do naszej wspólnoty parafialnej, którym w tym roku była piękna maryjna kapa do nabożeństw, piękne kryształowe ampułki oraz dwie śliczne świece, które w czasie ich pierwszej komunii świętej już płonęły na ołtarzu.

Dołóżmy wszelkich starań, by Dzień Pierwszej Komunii Świętej stał się początkiem wspaniałej przygody z Jezusem dla naszych dzieci, naszych rodzin i całej rodziny parafialnej.

Tymi słowami zawierzamy MATCE BOGA nasza życiową codzienność, zagmatwane problemy, z którymi - w żaden sposób- nie możemy sobie sami poradzić. Po dosyć długiej zimie pola już nabierają barw, drzewa rozweselają się kwiatami, a w powietrzu czuć zapach nadchodzących długich i ciepłych dni. Cieszymy się bardzo, że nareszcie zadomowiła się wiosna!

Kiedy przyroda budzi się z zimowego snu do życia, przychodzimy do Niej codziennie o godz. 18:00 do naszej świątyni na Nabożeństwa Majowe , by opowiedzieć Jej o nas, by zaufać Jej w każdej sprawie…

W tym roku z inicjatywy ks. proboszcza Mariana Fortuny – przedłużamy trwanie Majówki i gromadzimy się raz w tygodniu przy parafialnych przydrożnych kapliczkach pachnących bzami, fiołkami i świeżo skoszoną trawą. Wezwaniami litanijnymi i pieśniami chwalimy Matkę Chrystusa i mamy nadzieję, że przytuli nas do swojego Serca, pośpieszy z pomocą i zaprowadzi na właściwe ścieżki.

3 MAJA w Uroczystość Najświętszej Maryi Panny nasza mała wspólnota wzięła udział w wyjątkowym święcie Polaków nawiązujących do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza – powierzenia królestwa opiece Matki Bożej, a także do uchwalenia Konstytucji 3 Maja.

Znalezione archiwalne zaproszenie z 1976r ORYGINAŁ!!!

Na spotkanie Zmartwychwstałego Pana szliśmy drogami Wielkiego Tygodnia.
By pięknie go przeżyć, przygotowaliśmy nasze serca przystępując do sakramentu pokuty oraz uczestnicząc w bogatej liturgii Triduum Paschalnego.

Licznie uczestniczyliśmy w tych wieczornych nabożeństwach ukazujących ostatnie chwile życia i śmierci Jezusa Chrystusa. Wielu parafian włączyło się w ich oprawę: czytania przygotowali ministranci i poproszeni dorośli , śpiew ubogaciła schola oraz parafialny chór prowadzony przez p. Łukasza Wróbla.
Dużym zaangażowaniem wykazali się również nasi strażacy, którzy czuwali przy Grobie Pańskim i uczestniczyli w procesji rezurekcyjnej.

Młodzież KSM i Akcja Katolicka pod opieką ks. Wikariusza zaangażowała się w wielkanocny wystrój naszej świątyni; Wieczernik i Grób Pański ozdobiony pięknymi kwiatami wyglądał znakomicie. Przy nim młodzież z KSM przygotowało wielkopiątkowe wieczorne czuwanie.

Dzięki głębokiemu przeżyciu Wielkiego Tygodnia, zanurzeniu się w tajemnicę Bożej Miłości, mieliśmy szansę rzeczywiście odnowić nasze życie i naszą wiarę.
Nasze serca ogarnęła radość, bo nie ma większej i ważniejszej prawdy od tej, że Chrystus pokonał śmierć i wyszedł z grobu żywy.
Odtąd towarzyszy nam na drogach naszego życia, pozwala nam iść naprzód drogą ku Zmartwychwstaniu …

Rozpoczął się Wielki Tydzień, do Wielkanocy zostało już tylko 7 dni…
W Niedzielę Męki Pańskiej tradycyjnie o godz. 10:25 zgromadziliśmy się przed świątynią, by wziąć udział w uroczystej procesji i w czasie Eucharystii medytować Pasję Jezusa Chrystusa trzymając poświęcone palmy - symbol odradzającego się życia. Wśród kolorowych palm prym wiodły dwie ogromne wykonane przez panie z Kół Gospodyń Wiejskich w Grzegorzówce i Wólce Hyżneńskiej.

Wielki Tydzień jest historią naszego odkupienia, czasem łaski poznawania krzyża Jezusowego. Trzeba nam zatem czuwać, by nie przegapić sposobności poprawy własnego życia i wielkiej radości Zmartwychwstania Chrystusa.

Po popołudniowej Mszy Świętej bardzo liczną grupą wyruszyliśmy ulicami parafii, by w szczególny sposób docenić poświęcenie Bożego Syna dla ratowania człowieka…

Idąc za krzyżem niesionym przez poszczególne stany drogami Grzegorzówki, w wielkim skupieniu słuchaliśmy rozważań Drogi Krzyżowej. Analizowaliśmy nasze postawy życiowe; nasze pragnienia i postępowanie wobec bliźnich. Wielu z nas żyje w pośpiechu, w niepewności jutra, bywa, że zalęknieni w zamknięciu nie widzimy właściwego i ostatecznego celu ludzkiego życia… Usłyszana dzisiaj historia męki i śmierci Jezusa wywołała w nas falę wzruszeń oraz nieodpartą chęć walki z naszymi wadami. W czasie wędrówki mogliśmy skorzystać z sakramentu pokuty u ks. wikariusza Zenona Feresza.

Na zakończenie rozważań ks. proboszcz Marian Fortuna dziękował Bogu i Matce Bolesnej za piękną pogodę, a wszystkim za przygotowanie i udział w tegorocznej Drodze Krzyżowej. Następnie otrzymaliśmy uroczyste błogosławieństwo i na pamiątkę okolicznościowy obrazek. Głęboko poruszeni dzisiejszymi rozważaniami jesteśmy przekonani, że nasza droga krzyżowa nie może się skończyć. Niech trwa w naszym życiu i niech wydaje owoce, jakich życzyłby sobie Jezus!

Dlatego w dzisiejszą Niedzielę Palmową stanęliśmy przy Jezusie, bo zanim się obejrzymy, przyjdzie czas wytchnienia i nastanie poranek – Wielki Poranek Zmartwychwstania!

W połowie Wielkiego Postu dane nam było przeżyć wyjątkowy czas rekolekcji wielkopostnych. Czterodniowe nauki głoszone przez przeora Sanktuarium Matki Boskiej Boreckiej w Borku Starym - ojca Romana Bakalarza przebiegały pod hasłem: „Bóg Ciebie kocha, a Ty Jego?”

W tym szczególnym czasie poświęconym naszej odnowie duchowej mogliśmy się zastanowić nad naszym życiem, naszymi relacjami z Bogiem i z bliźnimi. Gorąco prosiliśmy Pana Boga, by otworzył nasze oczy, abyśmy mogli zobaczyć potrzeby drugiego człowieka, by poruszył nasze sumienia, abyśmy mogli naprawić wyrządzone innym krzywdy

Od piątku do niedzieli uczestniczyliśmy w naukach rekolekcyjnych, by uleczyć nasze dusze i słowami poety zawołać:
„Jeszcze się kiedyś rozsmucę,
jeszcze do Ciebie powrócę, Chrystusie.
Jeszcze tak strasznie zapłaczę,
że przez łzy Ciebie zobaczę, Chrystusie.”

Rekolekcjonista przekonywał nas o wielkiej ojcowskiej miłości Boga, która nie stawia żadnych warunków. Zapewniał, że Ojciec Niebieski kocha nas wszystkich, takimi, jakimi jesteśmy, ponieważ wszyscy jesteśmy Jego dziećmi. Bóg nieustannie szuka nas, obdarza łaskami i czeka na spotkanie z nami.

Natomiast w poniedziałkowe popołudnie skorzystaliśmy z sakramentu pokuty, a na Eucharystii o godz. 18:00 wysłuchaliśmy nauki na zakończenie rekolekcji i otrzymaliśmy uroczyste błogosławieństwo.

Po Mszy świętej uroczystą procesją udaliśmy się na nasz parafialny cmentarz, by uczestniczyć w poświęceniu nowego krzyża oraz pomodlić się i zapalić znicze na grobach naszych zmarłych. Drewniany krzyża został zrobiony przez p. Jerzego Kmiotka, a metalową konstrukcję wykonał p. Piotr Stec. Naszą modlitwą, uczestniczeniem w rekolekcjach, wytrwaniem w postanowieniach wielkopostnych dajemy świadectwo Bogu, że Go kochamy i pragniemy doświadczać Jego miłości.

6 marca br. „W mocy Bożego Ducha” rozpoczęliśmy Wielki Post. Chcemy w tym czasie - przez modlitwę, wyrzeczenia i uczynki miłosierdzia -przywrócić ład we własnym życiu, w relacjach z innymi ludźmi oraz z Bogiem. Licznie uczestniczyliśmy w Eucharystii Środy Popielcowej, po homilii wzięliśmy udział w jakże wymownym obrzędzie posypania głów popiołem, który symbolizuje naszą chęć oczyszczenia i nawrócenia, chęć przeżycia tych 40 dni razem z Chrystusem:

Dlatego u progu kolejnego Wielkiego Postu, uświadamiając sobie własną małość i grzeszność, nie poprzestaniemy tylko na posypaniu głowy popiołem. Będziemy brać udział w nabożeństwach wielkopostnych: w piątkowych Drogach Krzyżowych i niedzielnych Gorzkich Żalach, bo jak powiedział św. Augustyn „nie ma nic bardziej zbawiennego, jak rozmyślanie ile wycierpiał za nas Bóg – człowiek”…

Wielu z nas podjęło postanowienia wielkopostne, zadeklarowało:
- POST, by zatęsknić za Bogiem, który jedyny zaspokaja głód, by stać się wrażliwym na Jego głos, a także na potrzeby innych,
- MODLITWĘ, by poznawać Boga i wpatrywać się w Niego,
- JAŁMUŻNĘ, by uwolnić się od chciwości, dawać drugiemu to, co najlepsze.
Natomiast dzieci z naszej Wspólnoty przyłączyły się do tegorocznej akcji Caritas „Jałmużna Wielkopostna”, pod hasłem „Dar Juniora dla Seniora”. Rezygnując z materialnych przyjemności, będą odkładać do papierowych skarbonek datki, które zostaną przeznaczone na leczenie i rehabilitację osób starszych. W ten sposób będziemy starali się odpokutować za nasze grzechy, by lepiej przygotować się do przeżycia największego święta chrześcijan, jakim jest WIELKANOC.

2 LUTEGO zgodnie z prawem żydowskim, 40 dniowe Dzieciątko Jezus zostało ofiarowane Bogu w świątyni jerozolimskiej. Tam starzec Symeon wypowiedział proroctwo nazywając Jezusa "światłem na oświecenie pogan i chwałą Izraela". Dlatego w Święto Ofiarowania Pańskiego przynieśliśmy do naszej świątyni gromnice przystrojone zielonymi gałązkami i kolorowymi wstążkami, by odwiecznym zwyczajem je poświęcić i ich dymem kreślić znak krzyża nad drzwiami i oknami, chroniąc w ten sposób nasze domy przed nieszczęściami.

W polskiej tradycji zapala się te świece w trudnych chwilach: gdy latem nadejdą ze wszystkich stron czarne chmury, gdy błyskawice będą rozdzierać niebo, gdy groźne pomruki burzy przeszyją nas trwogą, będziemy zapalać gromnicę i modlić się do Matki Bożej, by nas broniła od złego. Także w chwili śmierci, w stygnącą już dłoń umierającego podamy zapaloną gromnicę, by konający miał lżejszą śmierć i nie bał się Sądu Bożego. Ufamy, że u jego łoża stanie Pani Gromniczna, by swego wiernego czciciela ze światłem gromnicy w ręku przeprowadzić przez bramę śmierci.

Podania ludowe głoszą, że Matka Boska Gromniczna bierze pod swoją opiekę wszystkie sieroty, odpędza od siedzib ludzkich światłem gromnicy wilki, które stały się symbolem niezgody sąsiedzkiej, alkoholizmu, narkomanii, kłamstw, siejących spustoszenie w naszej duchowości. Możemy śmiało powiedzieć, że te wszystkie złe wilki Matka Boża odpędza światłem Gromnicy.

Dzisiaj jednak okazuje się, że w XXI wieku w bieszczadzkich lasach watahy wilków są bardzo liczebne i są realnym zagrożeniem - zdarza się, że jednostki podchodzą pod domostwa rolników i atakują zwierzęta hodowlane!

Z tym pięknym Maryjnym świętem łączą się też ludowe przysłowie wyrażające radość z nadchodzącej wiosny: "Gromnica - zimy połowica". W tym roku na Gromniczną był mróz i pochmurne niebo, więc może spełnią się kolejne przysłowia:

"Na Gromniczną mróz - chowaj chłopie sanie, szykuj wóz”
„Pochmurne niebo - to dobry, obfity rok”

W NIEDZIELĘ CHRZTU PAŃSKIEGO, 13 stycznia o godzinie 15:00 nasi Księża, wspólnoty działające przy Parafii, parafianie oraz sympatycy zgromadzili się w Sali Domu Ludowego w Grzegorzówce, aby wieloletnim już zwyczajem podzielić się Opłatkiem i miło spędzić to bardzo mroźne popołudnie. Spotkanie Opłatkowe rozpoczął ks. proboszcz Marian Fortuna: „ To szczególny czas, w którym jesteśmy razem, by pomodlić się, pobyć ze sobą, pośpiewać kolędy” – po czym przedstawił program spotkania. Najpierw obejrzeliśmy występ uczniów Szkoły Podstawowej im. Św. Jana Pawła II w Wólce Hyżneńskiej pod opieką ks. Wikariusza Zenona Feresza i p. Łukasza Wróbla . Podopieczni ubrani w egzotyczne stroje opowiedzieli historię narodzenia Dzieciątka Jezus przepełnioną pięknymi kolędami i pastorałkami. Niezwykły nastrój sprawił, że słuchacze włączyli się do wspólnego kolędowania. Następnie swój piękny program artystyczny – również ubogacony śpiewem kolęd -przedstawili uczniowie Szkoły Podstawowej im. Św. Jana Kantego w Grzegorzówce pod opieką p. Haliny Sroki, po którym wszyscy zgromadzeni zaczęli łamać się Opłatkiem.

Płynęło wiele ciepłych słów, życzeń zdrowia, opieki Bożej i błogosławieństwa na cały 2019 rok. Były uściski i wzruszenie. To ten moment – wśród innych podobnych spotkań w roku – jest wyjątkowy, jedyny i najdłużej pamiętany. W drugiej części programu wspaniale się zaprezentował parafialny chór pod przewodnictwem p. Łukasza Wróbla, śpiewając znane oraz całkiem nowe kolędy i pastorałki. Do świątecznego nastroju spotkania przyłączyła się również parafialna schola , która swoim świetnym występem poruszyła serca słuchaczy. Z kolei swoje "trzy grosze" dorzuciła także młodzież z naszego parafialnego oddziału KSM przedstawiając humorystyczne scenki z zycia rodzinnego. Radości było co niemiara, więc zgromadzeni nie szczędzili braw dla młodych talentów. Dziękujemy Panu Bogu za ten wyjątkowy czas integracji naszej małej Wspólnoty, a wszystkim za obecność i dzielenie się radością. Dziękujemy tym, którzy pomogli zorganizować to spotkanie, szczególne podziękowania kierujemy do naszych księży za otrzymane upominki oraz do pań z Kół Gospodyń Wiejskich i Grup Parafialnych za pyszny poczęstunek.

Oby te błogosławieństwa noworocznej Liturgii Słowa otulały nas przez wszystkie dni Roku Pańskiego 2019! U progu Nowego Roku pełni obaw, co może nam przynieść ten nieznany czas, zdajemy sobie sprawę, że możemy go przeżyć tylko dzięki Bożej woli. Dlatego rozpoczęliśmy Nowy Rok modlitwą o pokój na świecie, w naszej Ojczyźnie, Parafii i w naszych domach. Przed nami przestrzeń nowych 365 dni - będziemy starać się ją wypełnić modlitwą i dobrymi uczynkami, by zasłużyć na wieczne zbawienie.

6 STYCZNIA - w Święto upamiętniające Objawienie się Boga całemu światu oraz Trzech Króli, zgromadziliśmy się o godz. 10:20 przed naszą Świątynią , aby razem z Trzema Mędrcami oddać pokłon Nowonarodzonemu Jezusowi. Barwny korowód postaci biblijnych i historycznych przeszedł wokół naszego kościoła; za Trzema Królami szła Święta Rodzina z Dzieciątkiem, następnie pasterze, aniołowie, za nimi dorośli - wszyscy pod hasłem: „ODNOWI OBLICZE ZIEMI” .

Te pamiętne słowa wypowiedziane przez Świętego Jana Pawła II czterdzieści lat temu będą mobilizować nas do aktywności w życiu religijnym, do budowania dobra w Polsce i do pracy nad przemianą naszych serc. Nieodzownym elementem Orszaku było wspólne, radosne kolędowanie. Tę piękną tradycję musimy przekazywać kolejnym pokoleniom, by czerpało wiarę z naszej wiary i nadzieję z naszej nadziei.