Parafia
Grzegorzówka-Wólka

Zakończył się czas duchowego przygotowania i radosnego oczekiwania na przyjście Mesjasza. Najmłodsi parafianie dzielnie- każdego dnia- przynosili lampiony, by czuwać i oświecić drogę przychodzącemu Panu. Czy do tego czuwania my dorośli się przyłożyliśmy? Czy adwentowe postanowienia dotyczące zmiany naszego życia na lepsze pozostaną na dłużej, może na zawsze? ….

O północy na Mszy św. tzw. „ Pasterce” Światłość oświeciła mroki naszej świątyni. Nowonarodzonego Jezuska wniosło dwoje małych dzieci i włożyło do pustego żłóbka. Licznie zgromadzeni w świątyni wpatrywaliśmy się w Dzieciątko , Wielką Miłość , która przyszła na świat z darem pokoju i radości dla każdego człowieka bez względu na rasę , wiek czy wykształcenie. Dlatego trzeba nam wziąć tę Miłość w swoje ręce i zapalać Nią innych.

W sobotę 13 grudnia br. parafialny oddział KSM wraz z ks. asystentem Kazimierzem Bochnakiem przygotował adwentowe czuwanie, przybliżające parafian do tajemnicy Bożego Narodzenia. Czuwanie poprzedzone było Mszą Świętą, do której KSM-owicze czytali Modlitwę Wiernych.

Młodzież chciała w głębszy sposób przygotować się na nadchodzące i tak ważne dla wszystkich święta, w czasie których z czystym sercem będzie mogła stanąć przed Nowonarodzonym Jezusem. Razem z czuwającymi parafianami na nowo poznawała sens stworzenia świata i człowieka .

Uczestnicy czuwania rozważali tajemnicę stworzenia świata, słuchając fragmentów Pisma Świętego , a także śpiewając pieśni o tematyce światła. Spotkanie było piękną wędrówką odkrywającą znaczenie światłości w życiu człowieka, światłości, którą uosabia oczekiwany przez nas Chrystus. Czas spędzony na wspólnej adoracji pozwolił uczestnikom oczekującym na przyjście Pana wyciszyć się , pochylić nad własnym życiem oraz umocnić w adwentowych postanowieniach .

Zapadające głęboko w serce teksty , zgromadzone rekwizyty oraz wspólny śpiew przy blasku świec zostaną w pamięci uczestników czuwania na długo.

W sobotę po Mszy św. wieczornej do naszej parafii w towarzystwie dwóch pięknych Aniołów zawitał Święty Mikołaj ! Najmłodsze dzieci z rodzicami, ministranci, schola i KSM-owicze z niecierpliwością czekali na prezenty . Tą dobroczynną misję zawdzięczamy biskupowi , który żył między III a IV wiekiem. Wcale nie pochodził z Laponii, ale z Turcji , a dokładnie z Miry.

Odziedziczonym po rodzicach majątkiem obdarowywał nieszczęśliwych i potrzebujących, zawsze wstawiał się za pokrzywdzonymi. Nic dziwnego, że człowieka tego pokroju mieszkańcy Miry wybrali na biskupa, a po śmierci został świętym, czczonym zarówno przez kościół katolicki, jak i prawosławny. Jego najbardziej znanym uczynkiem jest pomoc trzem pannom bez posagu, którym wrzucił pieniądze przez komin. Kiedy cesarz Konstantyn I Wielki skazał trzech młodzieńców z Miry na karę śmierci za jakieś wykroczenie, nieproporcjonalne do aż tak surowego wyroku, św. Mikołaj udał się osobiście do Konstantynopola, by uprosić dla swoich wiernych ułaskawienie. Kiedy indziej miał swoją modlitwą uratować rybaków od niechybnego utonięcia w czasie gwałtownej burzy. W czasie zarazy, jaka nawiedziła jego strony, usługiwał zarażonym z narażeniem własnego życia. Cuda, które czynił, przysparzały mu jeszcze większej chwały. Podanie głosi, że wskrzesił trzech ludzi, zamordowanych w złości przez hotelarza za to, że nie mogli mu zapłacić należności.

Św. Mikołaj zmarł 6 grudnia około roku 350. Został pochowany w Mirze. Św. Mikołaj przedstawiany jest w stroju biskupa. Jego atrybutami są m. in.: anioł, anioł z mitrą, chleb, troje dzieci, trzy jabłka, trzy złote kule na księdze lub w dłoni (posag, jaki według legendy podarował biednym pannom), pastorał, księga, kotwica, sakiewka z pieniędzmi, trzy sakiewki, okręt, worek prezentów. Zwyczaj obdarowywania prezentami 6 grudnia rozpowszechnił się w Polsce za sprawą ks. Piotra Skargi, który założył w Krakowie specjalną skrzynkę Św. Mikołaja. Każdego roku właśnie tego dnia wypłacano z niej pieniądze ubogim dziewczętom, by pomóc im w zamążpójściu lub wstąpieniu do klasztoru.

Święty Mikołaj nieustannie przypomina nam o potrzebie ofiarności wobec bliźniego. Pięknie ujął to papież Jan Paweł II mówiąc, że św. Mikołaj jest „patronem daru człowieka dla człowieka”. Dlatego w tym wyjątkowym dniu nie patrzmy tylko na siebie, lecz także na tych, którzy cierpią w swym życiu. Być może św. Mikołaj pobudzi w nas fantazję, dzięki której odkryjemy, jak wiele możemy ofiarować innym.

W pierwszą niedzielę Adwentu zainaugurowaliśmy nowy rok liturgiczny, przeżywany pod hasłem : „NAWRACAJCIE SIĘ I WIERZCIE W EWANGELIĘ”.

W tym świętym czasie adwentowym, czekając na przyjście Pana w tajemnicy Świąt Bożego Narodzenia, musimy czuwać, bo Pan wychodzi nam naprzeciw. Spotkamy Go z pewnością, gdy nasze myślenie o drugim człowieku będzie piękne i szlachetne, kiedy nasze serca będą czyste i przejęte miłością bliźniego. Nadarzają się okazje, by wspomóc biednych , bezdomnych i samotnych ludzi. Zwykle niewiele wysiłku potrzeba, by przynieść radość potrzebującym, wystarczy tylko na chwilę się zatrzymać, zastanowić i zapomnieć o sobie…

Wszystkie nasze dobre uczynki będą podsycać światło w lampionie adwentowym, bo musimy czuwać, by nie opanowało nas zło . Człowiek ospały i zapatrzony w siebie zaprzepaszcza okazje do pełnienia dobra, natomiast człowiek czuwający łatwiej doświadcza Boga i mobilizuje się do szerzenia prawdy i dobra.

Trzeba nam się też w Adwencie wyciszyć, bo:

„Głośniej niźli w rozmowach Bóg przemawia w ciszy,
I kto w sercu ucichnie, zaraz Go usłyszy”…

Dzisiejsze święto ku czci wiecznie żyjących w niebie było podniosłe i pełne radości, bo dało nam nadzieję na Życie Wieczne. Utwierdziło nas w przekonaniu, że kiedy serce przestanie bić i zamkniemy oczy tu na ziemi, jesteśmy w stanie spotkać Boga będącego Miłością i w Nim nasze życie kontynuować.

Z nadzieją, że nasi bliscy zmarli cieszą się już chwałą nieba, po Mszy św. o godz.11.00 wyruszyliśmy z uroczystą procesją na nasz parafialny cmentarz, by tam wspólnie modlić się, zapalić znicze i przypomnieć sobie twarze tych, którzy już odeszli. Stojąc nad grobami naszych krewnych, sąsiadów i znajomych w tym wyjątkowo słonecznym i ciepłym dniu, poczuliśmy też nutę melancholii, ludzkiej tęsknoty za wspólnie spędzonymi chwilami, rozmowami...

DZIEŃ ZADUSZNY tego roku przypadł w niedzielę, więc na 3. Mszach Świętych modliliśmy się za dusze w czyśćcu cierpiące, bo nikt nie ma pewności, czy nasi bliscy zmarli są wśród Zbawionych. Ten dzień miał charakter żałobny , pokutny, stąd też księża ubrani byli w granatowe ornaty.

Po Mszy Św. o godz. 11.00 ponownie wyruszyliśmy z procesją na cmentarz, by prosić Pana Boga o uwolnienie naszych najbliższych z męki czyśćcowej i zyskać dla nich odpust zupełny.

Wczoraj i dziś modliliśmy się też nad grobem naszego pierwszego proboszcza- ks. Henryka Rychlaka, któremu tak wiele zawdzięczamy. Wieczny odpoczynek, racz Mu dać Panie…

Wiele się działo w czasie ostatnich dwóch miesięcy( października i listopada). Śpieszymy więc, by nadrobić zaległości i przypomnieć naszym Drogim Braciom i Siostrom, a także Gościom korzystającym z naszej strony parafialnej o tych wydarzeniach, w których jako wspólnota parafialna mogliśmy razem uczestniczyć.

Najpierw 19. 10 2014 roku uczestniczyliśmy na Mszy świętej niedzielnej o godz. 8.00 wraz z rodziną naszej Parafianki Stanisławy Pelc z Grzegorzówki w jej radosnym święcie. Przeżywała ona bowiem wraz z nami swe 101 urodziny, dziękując Panu Bogu za błogosławieństwo, którym ją nieustannie obdarzał i obdarza przez te wszystkie lata. Prosiliśmy także naszą Kochaną Patronkę Matkę Bożą Bolesną, by wypraszała Dostojnej Jubilatce u swojego Syna tak bardzo potrzebne zdrowie i błogosławieństwo na dalsze lata życia w naszej wspólnocie. Radość naszą wyraziliśmy wyśpiewując te radosne słowa życzeń w pieśni „Życzymy, życzymy…”. Ksiądz Proboszcz wraz z księdzem Wikariuszem w naszym imieniu złożyli życzenia Pani Stasi wręczając skromny upominek – obraz św. Jana Pawła II.

Brawo Pani Stasiu tak trzymać w dobrym zdrowiu, dobrej kondycji i ubogacać naszą wspólnotę parafialną swoją radością ducha, pogodą serca, dobrocią dla każdego i czarującym uśmiechem.

20 października 2014 r. wraz z Dyrektorem, Gronem Pedagogicznym, Wychowawcami, Rodzicami, Pocztem Sztandarowym i Dziećmi Szkoły Podstawowej im. Św. Jana Kantego w Grzegorzówce uczestniczyliśmy w uroczystej liturgii ku czci naszego wielkiego Patrona. Uroczysta Msza święta rozpoczęła się o godz. 9.00. W czasie Mszy św. dzieci odczytały słowo Boże, schola parafialna pięknie prowadziła śpiew liturgiczny, ks. Proboszcz wygłosił do nas okolicznościową homilię ukazując sylwetkę naszego Patrona i aktualność jego cnót do naśladowania dzisiaj przez nas. Do ołtarza dzieci w różnym wieku wraz z byłą Pani Dyrektor przyniosły dary ofiarne. Była to bardzo radosna i podniosła chwila dla nas wszystkich, że mogliśmy razem oddać cześć naszemu Wielkiemu Patronowi i prosić go o wypraszanie nam u Boga tak bardzo potrzebnego Bożego błogosławieństwa na cały kolejny nowy rok szkolny nauki. Po błogosławieństwie końcowym udaliśmy się do naszej szkoły, by tam wziąć udział w okolicznościowej akademii ku czci swego Patrona.

Święty Janie Kanty – módl się za nami!

       

W piękny słoneczny poranek w dniu 11.10.2014 czterdziestoosobowa grupa naszych Parafian na czele z Proboszczem - ks. Marianem Fortuną wyruszyła na pielgrzymi szlak. Droga wiodła w kierunku Bieszczad.

Najpierw podziwialiśmy XIX –wieczną cerkiew św. Michała Archanioła w Brzeżawie. Po wojnie została ona przejęta przez kościół rzymsko-katolicki. Remontowana m.in. przez ks. Mariana Fortunę, ówczesnego Proboszcza Lipy- wygląda okazale.

Następnie udaliśmy się do Parku Etnograficznego w Sanoku, który zalicza się do najpiękniejszych muzeów na wolnym powietrzu w Europie. Jest to jednocześnie największy skansen w Europie. Na terenie muzeum zgromadzono 100 obiektów budownictwa drewnianego z okresu od XVII do XX wieku. Warto zobaczyć…

Około południa (pokrzepieni dobrym ciastem i kawą ze skansenowskiej kawiarenki) wyruszyliśmy w dalsza drogę. W Myczkowcach, w Ośrodku Wypoczynkowo- Rehabilitacyjnym spędziliśmy resztę dnia. Powitał nas tu sam Dyrektor - Ks. Bogdan Janik, który przedstawił bogatą ofertę spędzenia czasu na terenie ośrodka i podjął pysznym obiadem.

Zwiedzanie rozpoczęliśmy od Centrum Kultury Ekumenicznej im. Św. Jana Pawła II, w której znajduje się makieta Architektury drewnianej.

Następnie oglądaliśmy Ogród Biblijny, który zachwycił nas piękną roślinnością Bliskiego Wschodu. Głęboko w serca zapadła tu wszystkim katecheza o biblijnej historii zbawienia.

Na terenie obiektu znajduje się kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Królowej i Matki Pięknej Miłości. Znajduje się w nim figura NMP słynąca łaskami, która zachęca do odmawiania Różańca św. Zwieńczeniem pielgrzymki była więc msza św., podczas której dziękowaliśmy Bogu za otrzymane łaski i prosiliśmy przez ręce Maryi o dalsze wstawiennictwo za nami.

Aby pielgrzymce stało się zadość, należało zakupić pamiątki dla najbliższych. Św. Franciszek ,,zaprosił ’’Pątników do swojej kawiarenki, gdzie można się było też zaopatrzyć w drobne souveniry.

W drodze do autokaru zwróciły naszą uwagę różne zwierzęta, bo w Myczkowcach jest stadnina koni i wiele innych gatunków czworonożnych i skrzydlatych przyjaciół.

Czas jednak nieubłagalnie biegł i wzywał do powrotu. Ze śpiewem na ustach wracaliśmy do domów z bagażem cudownych przeżyć i doświadczeń: Dobra i Piękna.

Wielkim pragnieniem Maryi jest, byśmy codziennie odmawiali różaniec, rozmyślając nad życiem Jezusa i tajemnicami Jej Matczynego Serca. Czy mamy różaniec, czy nosimy go ze sobą, by w wolnych, ale i ważnych dla nas i naszych bliskich chwilach brać go do ręki? Czy towarzyszy nam w chwilach radości i trosk?

Nastał najlepszy czas, by odkryć na nowo piękno i prostotę modlitwy różańcowej. Trzeba tylko wziąć do ręki różaniec i rozważając z Jezusem i Maryją tajemnice radosne, bolesne, chwalebne i światła, złożyć w Ich rękach całe nasze życie. Codziennie w naszej świątyni po Mszy św. wieczornej odbywają się nabożeństwa różańcowe , w których uczestniczenie daje możliwość otrzymania odpustu zupełnego.v

Zachęcone do przychodzenia na nabożeństwa dzieci ze szkół podstawowych otrzymują małe obrazki – naklejki z postaciami świętych i błogosławionych czcicieli różańca świętego wraz z podaną intencją na dany dzień. Zachęcamy wszystkich do wspólnej modlitwy w świątyni, a jeśli ktoś nie może przybyć, to - do rodzinnej modlitwy różańcowej w domu.

Maryja zachęca i zaprasza każdego z nas : „Odmawiajcie różaniec, więc ufni w Jej pomoc i wielką opiekę nad nami, włączmy się w ten jeden wspólny głos modlitwy różańcowej.

Tego dnia w naszej parafii obchodziliśmy 50 rocznicę powstania Ochotniczej Straży Pożarnej w Wólce Hyżneńskiej. Uroczystość rozpoczęła się o godz. 13.00 Mszą Św., której przewodniczył Krajowy Kapelan Strażaków ks. dr Jan Krynicki w asyście z ks. proboszczem Marianem Fortuną i ks. wikariuszem Kazimierzem Bochnakiem. W oprawę Mszy włączyli się strażacy oraz Orkiestra Dęta z Dylągówki.

W Eucharystii uczestniczyły Poczty sztandarowe z okolicznych wiosek, miejscowi druhowie z rodzinami oraz zaproszeni goście. Mieszkańcy Wólki Hyżneńskiej ufundowali sztandar, który został poświęcony i przekazany jednostce OSP w czasie uroczystego apelu.

Z okazji tego święta została również poświęcona tablica pamiątkowa i figura św. Floriana wmurowana w budynek Domu Strażaka. Jednostka OSP została wyróżniona ,,Srebrnym Medalem Za Zasługi dla Pożarnictwa”, a miejscowi strażacy otrzymali odznaczenia i wyróżnienia.

Licznie zgromadzona publiczność miała zapewnioną gratisową konsumpcję tradycyjnego wiejskiego jadła przygotowanego przez Koło Gospodyń z Wólki Hyżneńskiej w ramach realizowanego projektu pod nazwą : „Wólczańskich smaków czas”.

A dla dzieci został specjalnie zorganizowany bezpłatny plac zabaw, na którym Klaun prowadził świetne konkursy i nie szczędził nagród.

W części artystycznej wzięły udział zaproszone z okolicznych miejscowości zespoły muzyczne, grupy taneczne oraz miejscowa Grupa Teatralna „Rodzina”, która w szczególny sposób podziękowała wszystkim strażakom za ich społeczną służbę.

W tym roku nasza schola przebywała na wypoczynku rekolekcyjnym w Zakopanem.

18 lipca 2014r. uśmiechnięte i ciekawe przygód dziewczęta wsiadły w Rzeszowie do pociągu z piosenką na ustach, by wieczorem być już na miejscu - w Domu Misyjnym Księży Werbistów.

Pod czujnym okiem księdza proboszcza M. Fortuny i opiekuna Krzysztofa Mroczki dzielnie wędrowały po górach; zdobyły Nosal, podziwiały przepiękne widoki z Wielkiej Krokwi oraz okazały wodospad- Siklawę.

Parafialni pielgrzymi na Gubałówce zostali oczarowani pięknymi widokami , a w szczególności górującym nad Zakopanem tajemniczym Giewontem. Każdego dnia uczestniczyli we Mszy św.

Wieczory zaś były pełne niespodzianek: opowieści O. Jacka i siostry Albertynki, śpiewy, mnóstwo śmiechu z kabaretów oraz wspólne tańce. W finałowym kręgu nie zabrakło również tradycyjnej Iskierki Miłości.

Dziewczęta bardzo cieszyły się z pobytu w parku wodnym.

22 lipca z pamiątkami i piękną opalenizną szczęśliwe powróciły do swoich rodziców.

Szkoda tylko, że czas spędzony w górach tak szybko minął …

27 KWIETNIA 2014 r. W NIEDZIELĘ MIŁOSIERDZIA BOŻEGO - w święto ustanowione przez Jana Pawła II - papież Franciszek ogłosił świętymi błogosławionych Jana XXIII i Jana Pawła II.

…„Niech nas obaj nauczą, byśmy nie gorszyli się ranami Chrystusa, abyśmy wnikali w tajemnicę Bożego Miłosierdzia, które zawsze żywi nadzieję, zawsze przebacza, bo zawsze miłuje” – to ostatnie słowa homilii papieża Franciszka w czasie mszy kanonizacyjnej.

W sobotę poprzedzającą kanonizację, po Mszy Św. w naszej świątyni odbyło się czuwanie, w czasie którego mogliśmy przypomnieć sobie najważniejsze fakty z życia Karola Wojtyły i obejrzeć wiele interesujących zdjęć. Informacje o Janie Pawle II przedstawiła młodzież przystępująca w tym roku do Sakramentu Bierzmowania oraz KSM, a oprawę muzyczną przygotowała parafialna schola.

   

   

Na zakończenie czuwania wszyscy uczestnicy otrzymali na pamiątkę obrazek Świętego Jana Pawła II.

Chrystus zmartwychwstał o świcie, stąd w poranek wielkanocny w naszej świątyni rozbrzmiały się dźwięki dzwonów, ogłaszając Dobrą Nowinę o zwycięstwie Jezusa nad śmiercią i grzechem.

O godz. 6.00 ks. proboszcz Marian Fortuna wyniósł z Grobu Pańskiego Najświętszy Sakrament , po czym wyruszała procesja rezurekcyjna na czele z figurką Zmartwychwstałego Jezusa i krzyżem ozdobionym czerwoną stułą. W orszaku uczestniczył ks. Kazimierz Bochnak oraz przedstawiciele KSM, AK i Rady, pięknie prezentowali się ministranci i strażacy z naszych wiosek ( szczególnie strażaczki z Wólki Hyżneńskiej).

   

   

Po trzykrotnym obejściu kościoła (przy wybuchu petard ) rozpoczęła się rezurekcyjna Msza św., podczas której rozbrzmiewał radosny śpiew „Alleluja!”
W jej oprawę włączyła się parafialna schola, a Słowo Boże wygłosił Ksiądz Proboszcz, który podziękował zgromadzonym parafianom za chrześcijańskie przeżycie Wielkiego Postu, zaangażowanie w Triduum Paschalne, a na koniec złożył wszystkim świąteczne życzenia .

   

   

Dane nam było przeżyć święto wielkiej radości i nadziei. Zmartwychwstały Jezus napełnił nasze serca ciepłem, miłością i radością. Dał nam nadzieję, ukazując nowe możliwości dotarcia do Boga i doznania dobroci jego łask.

WIELKI CZWARTEK to dzień ustanowienia przez Chrystusa Eucharystii i Sakramentu Kapłaństwa.

Podczas Najświętszej Ofiary wspominaliśmy wydarzenia z Wieczernika. To była wyjątkowa wieczerza, w czasie której Pan Jezus jako prawdziwy Baranek złożył siebie w ofierze za nasze grzechy. Wtedy to właśnie miała miejsce pierwsza Msza święta. Wielki Czwartek to wielka Miłość Eucharystyczna, która dzieli chleb – Ciało Jezusa, pochylająca się nisko, by umyć nogi. Pan Jezus powiedział w ten pierwszy Wielki Czwartek: „To czyńcie na moją pamiątkę”. Czynimy tak, gdy kochamy najbliższych, kolegów, sąsiada, a także tych, co kochać nie umieją.

W tym dniu dziękowaliśmy Bogu za dar powołania kapłanów wywodzących się z naszej parafii oraz pracujących wśród nas, których Pan Bóg wybrał, by Mu pomagali zarzucać sieci i zdobywać ludzi dla Jego Ewangelii.

   

Pod koniec liturgii przedstawiciele Szkolnych Kół Caritas, KSM oraz Rady Parafialnej i Akcji Katolickiej dziękowali księżom za ich codzienną posługę, za miłość do Kościoła i życzyli im w imieniu parafian dużo zdrowia i ludzkiej życzliwości.

   

Na zakończenie uroczystości Ciało Chrystusa zostało przeniesione do Ciemnicy, byśmy mogli wraz z Jezusem czuwać i wspominać Jego samotną modlitwę w Ogrojcu, zdradzieckie pojmanie i pierwsze przesłuchania.

   

WIELKI PIĄTEK to dzień, w którym Pan Jezus umarł na krzyżu za nasze grzechy. Przez cały dzień adorowaliśmy Chrystusa w Ciemnicy. Wieczorem odbyło się najpierw nabożeństwo Drogi Krzyżowej, rozważania poszczególnych stacji przygotowała Grupa Teatralna „Rodzina”.

   

Następnie rozpoczęła się Liturgia Męki Pańskiej, kapłani padli na twarz przed ołtarzem, a cała wspólnota w głębokiej ciszy uklękła, by przeprosić Bożego Syna za wszystkie grzechy.

Po Ewangelii nastąpiło uroczyste odsłonięcie krzyża i Jego adoracja przez księży, ministrantów i Scholę.

Wielkopiątkową liturgię zakończyło przeniesienie Najświętszego Sakramentu do Bożego Grobu.

   

   

O godz. 20.00 rozpoczęło się czuwanie zorganizowane przez młodzież z KSM. Myślą przewodnią rozważań była wielka miłość, którą ofiarował nam Pan Jezus poprzez swoje cierpienie na krzyżu.
„Bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak Szeol..."

WIELKA SOBOTA

Od samego rana nawiedzaliśmy świątynię, by w ciszy i milczeniu adorować Chrystusa, który spoczywał w grobie strzeżonym przez strażaków. Tego dnia dwukrotnie odbyło się święcenie pokarmów wielkanocnych.

Tuż przed zmrokiem, o godz. 19.00 zgromadziliśmy się przed kościołem, by uczestniczyć w poświęceniu ognia. Z zapalonym paschałem i świecami uroczystą procesją weszliśmy do świątyni, by uczestniczyć w Wigilii Paschalnej, w czasie której odnowiliśmy przyrzeczenia chrzcielne i gorliwie wyrzekliśmy się grzechu.

   

   

Rozpoczął się czas wyjątkowego wyciszenia, czas przeżywania cierpienia męki Chrystusa i nadchodzącej radości z Jego zmartwychwstania – Wielki Tydzień.

Jak mieszkańcy Jerozolimy witali Jezusa palmami, tak i my dzisiaj zgromadziliśmy się przed Krzyżem Misyjnym, by uroczystą procesją wejść z poświęconymi palmami do świątyni.

Dzisiaj też po raz szósty w historii naszej parafii po popołudniowej mszy św. wyruszyliśmy z kościoła, by przeżywać mękę Jezusa Chrystusa w terenie. Podążaliśmy za krzyżem niesionym przez ministrantów, dzieci, młodzież, z kolei przez babcie, dziadków, matki, ojców, członków KSM, Akcji Katolickiej i Rady Parafialnej. W wielkim skupieniu słuchaliśmy rozważań poszczególnych stacji czytanych przez dzieci, młodzież oraz przedstawicieli chóru parafialnego.

Na zakończenie Drogi Krzyżowej na grzegorzowskim wzgórzu otrzymaliśmy uroczyste błogosławieństwo.

Uczestniczenie w tym nabożeństwie było owocnym i przemieniającym doświadczeniem spotkania z cierpiącym Panem oraz pięknym przygotowaniem do rozpoczynającego się Wielkiego Tygodnia.

        

Któryś dla nas cierpiał rany,
Jezu Chryste zmiłuj się nad nami…

Życie chrześcijanina opiera się na przyjęciu wiarą prawdy, że Jezus jest SYNEM BOŻYM, którego Ojciec posłał, by przynieść nam prawdę o Królestwie Bożym. Jezus swoją miłość wypowiedział na Krzyżu i przyjdzie w chwale, by zatryumfować jako Baranek.

Tegoroczne parafialne rekolekcje pod hasłem: „WIERZĘ W SYNA BOŻEGO” prowadził ks. Piotr Walasz Proboszcz Parafii Nowosielce. W swoich naukach ogólnych i stanowych starał się nam wytłumaczyć, co to znaczy kochać Boga i bliźniego na co dzień. Nawoływał nas do przemiany życia i pogłębienia wiary.

Pierwszego dnia rozważań rekolekcyjnych adorowaliśmy w sposób szczególny relikwie Krzyża Świętego, które ks. rekolekcjonista przywiózł ze sobą.

W sobotę na Ołtarzu- obok Drzewa Krzyża Świętego- stanął relikwiarz z kroplą krwi Bł. Jana Pawła II , który mieliśmy okazję ucałować w niedzielę po naukach stanowych.

        

Piękne chwile religijnej refleksji i zadumania przeżyliśmy na Mszy św. dla chorych. Cierpienia są ciężkie do udźwignięcia i dlatego, aby oddać się Panu Bogu, potrzeba wielkiej pokory i cierpliwości nawet w najcięższej chorobie. Po Liturgii odbyło się Nabożeństwo Lourdzkie, w czasie którego osoby starsze i cierpiące przystąpiły do sakramentu namaszczenia chorych, a na zakończenie wszyscy zgromadzeni otrzymali błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.

   

W sobotę do południa do świątyni na Drogę Krzyżową i naukę rekolekcyjną przyszły dzieci ze szkół podstawowych. W nabożeństwie wzięła również udział parafialna schola.

   

W ostatnim dniu rekolekcji mieliśmy możliwość skorzystania ze spowiedzi św. Na zakończenie rekolekcji Ks. Piotr Walasz przywiózł piękny relikwiarz ze szczątkami Świętych i Męczenników.

   

Dziękujemy Księdzu za dotarcie do naszych serc słowami, które uporządkowały nasze myśli i wzbogaciły wiarę. Niech Duch Święty wspomaga Księdza w dalszej pracy duszpasterskiej. Szczęść Boże!